In de bus hoorde ik een klein gesprek over grote dingen in het leven.
Wat is kerstmis mama?
Het feest van hoop lief kind, van lichtjes.
Van Hoop? Van lichtjes?
Ja, we vieren de geboorte van een mooi klein baby’tje. Dat geeft hoop.
Was het dan ook kerstmis toen ik geboren werd mama?
Nee, schatje, dit gaat over de geboorte van een ander, heel bijzonder baby’tje.
Hoezo bijzonder mama? Kon die dan meteen lopen of zo?
Nee, maar dit kindje was van ons allemaal, dit kindje zou veel goeds brengen in de wereld.
Wat is dat mama, veel goeds?
Licht lieve schat. Vrolijke dagen, zonder verdriet, honger, zonder dorst, zonder pijn.
En is dat gelukt mama?
Niet helemaal. Het is soms erg akelig in de wereld.
Hoezo akelig mama?
Nou lief kind, er is bijvoorbeeld oorlog, mensen vechten met elkaar. En dan is er geen eten, gaan mensen dood. Zijn mensen verdrietig
Maar bij ons in de straat is er geen oorlog hè mama?
Nee, bij ons in de straat is er gelukkig geen oorlog.
Maar toch moeten mensen bij ons in de straat wel eens huilen hè mama?
Ja schatje, zelfs bij ons in de straat is soms verdriet.
Maar Mama…dan vragen we het baby’tje toch om hier te komen? Om het goeds te brengen?
Het meisje droomde weg, blij met de oplossing om alle akelige dingen als sneeuw voor de zon te zien verdwijnen.
De moeder zuchtte.
Was het leven maar zo licht…